Dat is schrikken: het prijskaartje van een maxicosi

Toen ik op de echo 2 hartjes zag kloppen, dacht ik eerst dat de arts een grapje maakte. Daarna dacht ik heel even helemaal niks, ik was verbijsterd. Tot slot zag ik alle beren op de weg die ik maar kon bedenken. Eén van die dingen was: hoe gaan we dit in vredesnaam betalen. Andere auto! Hoe moet dat met de kinderkamer! Alles dubbel! Een enkele kinderwagen is al gek duur! Gelukkig kwam dit na een tijdje wel weer tot rust, maar we moesten uiteindelijk toch keuzes maken.

We kwamen tot de conclusie dat er inderdaad een andere auto moest komen. Ik zie ons nog de maten van de verschillende kofferbakken met elkaar vergelijken. Voor ons was dat zo ongeveer de belangrijkste voorwaarde, er moest tenslotte een tweeling kinderwagen in. Dus toen ik hoogzwanger was stonden we bij de auto dealer. Hij reageerde iets meelijwekkend, waarom we toch echt een andere auto nodig hadden. Misschien reageerde hij ook wel zo omdat ik geen proefrit kon maken. Ik paste namelijk niet meer achter het stuur.

Noodgang naar buiten

We zijn één keer de Prénatal in geweest voor die kinderwagen. Nog geen 10 minuten later rende we er weer uit. Het kostte zowaar een maandsalaris. In die noodgang naar buiten zag ik nog net het prijskaartje van één maxicosi. Ja, het waren schrikbarende tijden.

Tweeling-marktplaats

Maar wat bleek? Er is een heuse ‘tweeling-community’. Een soort tweeling-marktplaats. Met begripvolle mensen die 2 kinderstoelen te koop hebben. Tweeling kinderwagens en tweeling boxen. Ja, zelfs tweeling voedingskussens. Ook vragen ze er een fatsoenlijke prijs voor en geven ze je alvast praktische tips.

Tweedehands

Veel mensen wilden ons helpen en boden van alles aan voor een leuke prijs. Veel tweedehands (of derde-, vierdehands), maar het was schoon en nog goed, dus prima. We hebben ook nieuwe dingen gekocht, maar nooit te duur. En we kregen een aantal dingen cadeau. Hele nuttige dingen, waar we echt heel veel aan hebben gehad.

Wij houden het bij 2 kinderen. Alles waar we doorheen zijn gebruiken we op een later moment niet weer. Het had dus, en heeft nog steeds, geen zin om alles heel duur te kopen. Het heeft om diezelfde reden ook geen zin om heel veel te kopen. Daarnaast vind ik het echt absurd hoeveel kinderkleding- en speelgoed er in omloop is. Hoeveel heeft een kind nodig?

Kledingruil en kringloop 

Tegenwoordig zitten we in een levendige kledingruil met vrienden en collega’s. De kledingkast van mijn kinderen hangt voor de helft vol met tweedehands, daar ben ik zó blij mee.En welk speelgoed gaat nu echt kapot? Ik koop bijna nooit duur speelgoed. Ook dit gaat de vriendengroep door.

En wist je dat je ook veel leuks bij de kringloop kan vinden. Ze leveren dan zelf ook speelgoed in waar ze niet meer mee spelen. Zo hopen we de kinderen te leren dat het goed is om te delen. En we geven gelijk mee wat duurzaam is.

Durf hulp aan te nemen

Al met al hebben wij niet veel te klagen. Wij kunnen alles wat in de basis voor hen nodig is kopen en dat is fijn. Soms reken ik ook iets voor ze af bij de Action of stap ik een speelgoedwinkel binnen. Maar het gebeurt niet vaak en het hoeft echt niet allemaal spiksplinternieuw te zijn.

Kinderen grootbrengen kost gewoon geld. Toch verras ik mij steeds over wat andere ouders je kunnen aanbieden of mee kunnen helpen. Ik kan alleen maar wensen dat meer ouders dit doen én de hulp durven aan te nemen. Want daar wordt de wereld op heel veel vlakken beter van.

Liefs een Tweelingmoeder