logo-loes

#Gezin #LegeAgenda #Corona

En daar zit ik. Met twee perfect gezonde kinderen aan de keukentafel, terwijl het gewoon maandagochtend is. Het derde kind huppelt van de keuken naar de kamer op zoek naar vertier. Mevrouw de puber zit boven te tuttenbellen met haar kleding en een krultang. Wie had dat gedacht… de scholen drie weken dicht.

Wat is er veel veranderd in een korte tijd. Begin deze maand praatte ik met twee broers, tieners, die grapjes maakten over corona. Ze wilden graag besmet worden, want dan konden ze lekker twee weken thuis gamen. Ook rond die tijd zat ik bij de kapper, die me vroeg of ik bang was voor het coronavirus. ‘Sááááái’, dacht ik, ‘echt zo’n onderwerp voor in de kappersstoel.’ Vergelijkbaar met: “En, ga je nog wat leuks doen dit weekend?” Ik kon wel leukere gespreksonderwerpen bedenken. “Neuh,” antwoordde ik. “Dat waait wel weer over. Het is toch gewoon een griepje?”

Hatsjoe

Inmiddels weten we dat corona geen griepje is en al helemaal niet onschuldig. De maatregelen begonnen klein en eenvoudig. Niezen en hoesten in je elleboog of een papieren zakdoek, je handen goed ontsmetten en geen handjes schudden. In de loop van de week kreeg het iets geks. Wie naar de tandarts, de fysiotherapeut of de dokter ging, mocht hem of haar geen hand geven. In de supermarkt werden we verzocht te pinnen om handcontact te vermijden. Geen probleem, maar het leek me wel een tikkie overdreven. Toen kwamen er nieuwe maatregelen.

Donderdagmiddag was er ineens die persconferentie van minister-president Mark Rutte. Om me heen op kantoor werd er volop gebaald. Een paar evenementen die ze aan het organiseren waren en volgende week zouden plaatsvinden, konden niet doorgaan. Zou dat nu echt nodig zijn? Even later werden de voetbaltrainingen van de kinderen gecanceld. Toen ik na het werk thuiskwam, was er rust in de tent. Iedereen was vrij. Ik hoefde niet binnen een kwartier een maaltijd op tafel te hebben en we konden lekker lang aan tafel zitten.

Feestelijk gevoel

Dezelfde avond kwam de ene na de andere afmelding binnen. Vergaderingen en bijeenkomsten werden afgezegd. Daar kon ik prima mee leven. Zwemles en muziekles volgden. Zaterdag werden Job en ik met een feestelijk gevoel wakker. Wat moeten we allemaal doen vandaag? Oh ja, helemaal niets!

Maar de afmeldingen gingen door. De sociale media ontploften zowat. Verjaardagsfeestjes geschrapt, weekendje weg met vriendinnen op de lange baan. Bardienst in de voetbalkantine: niet meer nodig. Zelfs mijn nichtjes bruiloft eind april komt op losse schroeven te staan. Verrassing: iedereen moet zoveel mogelijk thuiswerken en oh ja, de scholen zijn gesloten. Ik kan je wel vertellen: een feestelijk gevoel heb ik niet meer.

Het is ook zo onwerkelijk. In onze omgeving zijn er geen of nauwelijks besmettingen. Maar we weten dat de mensen die besmet zijn, er goed ziek van kunnen zijn. De verschijnselen kunnen zich in milde vorm voordoen, maar ook de dood tot gevolg hebben. Er zit niets anders op dan ons over te geven aan de beste manier om corona in te dammen: het vermijden van contact met anderen. Want je wilt toch niet degene zijn die heeft bijgedragen aan verspreiding van het virus?

Corona verbindt

Bijzonder dat niet alleen het coronavirus zich snel verspreidt, maar ook de #coronahulp. Om het dicht bij huis te houden: bij Emmanuel in de klas melden allemaal ouders zich aan om op elkaars kinderen te passen. En zo zijn er veel spontane initiatieven om elkaar te helpen. Het virus dat er voor zorgt dat we uit elkaars buurt moeten blijven, zorgt voor verbinding!

Ik hoop oprecht dat we de besmettingspiek snel achter de rug hebben en we met z’n allen gezond mogen blijven. De eerste maandag thuis is in elk geval nog geen succes. De kinderen hebben een weekendgevoel, maar mogen pas aan het eind van de middag een beeldscherm. Nu school en trainingen wegvallen en het zwembad en de bios geen optie zijn, is het zoeken naar een goede invulling van de dag. Kortom, hier in huis moeten we onze draai nog vinden. Het is een beetje zoeken en aanrommelen. Ik hoop dat de scholen komen met een dagelijkse portie huiswerk. Ik kan me voorstellen dat de kinderen dat ’s ochtends doen en de middag een andere invulling geven. Maar hoe de komende weken eruit gaan zien, is voor mij nog net zo’n verrassing als voor jou.

Liefs van een Tweelingmoeder

Meer over het coronavirus