Zwitserse avonturen

Toen we eens op vakantie gingen naar Zwitserland, raakte ik verliefd op de bergen. Loïs was nog een ukkepuk en zat bij Job in de rugdrager. Ik was zeven maanden zwanger. Een gezellige ronde buik, een korte broek met een sexy elastiek en een stel stevige stappers aan mijn voeten: wie zegt dat zwangere vrouwen er niet aantrekkelijk uit kunnen zien?

Daar gingen we, de bergen in. We werden omringd door natuur: groene weiden, heldere luchten en de indrukwekkende Eiger, Mönch en Jungfrau op de achtergrond. Wat ik heel opvallend vond, was de afwezigheid van geluid. Overal heerste stilte. Af en toe kwamen we wandelaars tegen, maar die maakten geen lawaai. Hoe hoger we kwamen, hoe stiller het werd. Wat een rust…

Op de foto

Dat ik me nog zoveel details van deze Zwitserlandvakantie herinner, komt vast doordat ik zwanger was. Want ik ben wel vaker op vakantie geweest, maar daar zou ik je niet veel over kunnen vertellen. Van die keer in Zwitserland herinner ik me nog ontmoetingen met mensen (Japanners die met ons op de foto wilden!), wat we aten, wat voor weer het was, enzovoort.

Deze herinnering staat zelfs in mijn geheugen gegrift: tijdens een van onze bergtochten kwamen we bij Schynige Platte, een soort bergplateau. Dit was een toeristische plek zo bleek, want er hadden zich heel wat mensen verzameld die van het uitzicht genoten. Het plateau was afgezet met hekjes. Geen overbodige luxe, want erachter was een afgrond van tientallen meters diep.

Stoeien

Er was ook een gezin: vader, moeder en twee zoons van pakweg een jaar of 6, 7. Eén van die jochies zat op het hekje, pa en ma waren even verderop aan het kijken. De jongetjes deden wat jongens altijd doen: stoeien en klieren. Volstrekt normaal gedrag. Maar niet echt handig als er één op een hekje balanceert en heel wat meters naar beneden kan tuimelen. De moeder zag wat haar zoontjes deden. Ze rende naar ze toe en zette het op een schreeuwen. In duidelijk verstaanbaar Nederlands foeterde ze haar jongens uit. Niet netjes om uit je dak te gaan waar anderen bij zijn, maar het was natuurlijk gewoon een schrikreactie. En ze had vast niet verwacht dat Job en ik alles woordelijk konden verstaan.

Ons gezin breidde zich uit. Na twee meisjes, kregen we twee jongens. Maar de bergen, die heb ik niet meer gezien. Aan de ene kant omdat ik er als een berg (!) tegenop zag om met zes man sterk zo’n reis te ondernemen. Aan de andere kant omdat ik bang ben dat mijn kinderen wat overkomt. Helaas passen ze niet meer in zo’n veilige rugdrager. Dan denk ik weer aan die twee jongens bij dat hekje. Even voel ik de paniek die hun moeder moet hebben gevoeld.

Extra leuk

Liever zoek ik verkoeling met ze op een recreatieplas of een dagcamping. Op een minder mooie vakantiedag maken we het thuis extra knus. Een beetje speuren op internet levert de meest leuke en creatieve activiteiten voor de zomervakantie op. Ook als je er niet veel geld aan kwijt wilt zijn.

Deze zomer wordt heftig voor mij. Job is - helaas - wat avontuurlijker ingesteld dan ik. Hij gaat op vakantie met zijn broer en zijn neef. Loïs, Olivia en Joost stonden te springen om ook mee te gaan. Ik was kansloos! Lachend wuifden ze mijn bezorgdheid weg. Ondertussen is de hut geboekt en zijn de eerste wandelingen uitgezet. Drie keer raden waar naar toe…

Meer voor in de zomer

- Hoe houd je de zomervakantie leuk?
- Mag jouw kind een vriend(in) mee op vakantie?
- Hoe verzorg je je baby bij warm weer?
- Hoe bescherm je je kind tegen de zon?

Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (10), Joost (9) en Emmanuel (6).