Nostalgie en de vruchten ervan....

“Mam, wat doe je?” hoor ik een klein stemmetje zeggen vanachter het traphekje, dat we in de keukendeur hebben geplaatst. Mijn vierjarige kleuter kijkt vol verbazing naar al die potjes op het aanrecht. Naar de pannen vol aardappels, groente en vlees. Het ruikt lekker, vindt hij. Maar ben ik nu al aan het koken voor vanavond, vraagt hij zich af.
 
Ik leg uit dat ik een voorraad potjes aan het koken ben voor kleine zus, die toe is aan een vaste prak. En die we dus direct aan gewoon eten laten wennen. Geen potjes uit de winkel, maar gewoon gezonde kost, met stukjes waarop ze haar best moet doen. Want daar wordt ze groot en sterk van. Net als hij!

Ik kook eens per week een hele voorraad, die vervolgens de vriezer in gaat. Met de meest uiteenlopende gerechten, uiteraard gericht op de smaak van een dreumes. Niet te gekruid, niet te zout, maar wel duidelijk met smaak.

Uiteraard wil mijn kleine, grote man ook mee blijven doen met dat eet-avontuur. Hij eet best goed, maar heeft sinds kort ontdekt dat “Nee” een groot woord is. En dat sommige dingen niet lekker klinken. En die zullen dan vast ook vies zijn, dat weet hij zeker. Ook zonder proeven, echt waar.

“Want dat heb ik al hartstikke vaak geproefd hoor,” probeert hij me te overtuigen. Natuurlijk zoon. Maar je moeder is ook niet van gisteren. Dus we gaan een nieuwe tactiek bedenken. En wel die van Ton de Muis, een megasterke muis, wiens moeder bedenkelijk veel trekjes van mij heeft ;-) Die moedermuis heeft ook last van een jong kindermuisje, dat denkt dat hij niets lust. Tot ze alle rare namen vervangt door spannende namen. Want geef nou toe, wat is je eerste associatie met zuurkool? Juist, zuur, azijn, samentrekkend tandvlees. Dan doet witte-veterskool het toch veel beter? En wat is een savooi? IJschotsenkool klinkt toch veel stoerder, vooral als je daar een denkbeeldige ijsbeer bij verzint.

Het werkte, echt waar. Zoon at weer als een tijger. En hij at alles! Dochter ondertussen ook. Natuurlijk zijn er minder lekkere gerechten, maar ik heb dit wel mooi op deze manier bereikt.

Dat alles gebeurde jaren geleden. Ze zijn ondertussen 14 en 11 jaar oud en goede eters. Gezonde eters, die net zo graag fruit eten als snoep
(nou ja… tot op zekere hoogte, laat ik het niet te rooskleurig maken ;-) )

Dank je wel, Ton de muis!

Column geschreven door Kirstin Rozema