Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagPotverdorie, nu regent de was me alwéér nat! Toen ik het zojuist uit de machine haalde, twijfelde ik nog. Binnen ophangen of in de wasdroger stoppen? Ik ging voor optie drie: de droogmolen. Nu laat ik het maar hangen, want volgens Buienradar was dit de laatste plensbui van vandaag. Leuk hoor, herfst…
Er liggen plasjes water op de tuintafel en de stoelen. De laatste weken hebben we ze niet meer gebruikt. “Job,” vraag ik liefjes, “wil jij de tuinmeubels op zolder zetten?” Ik mag dan reuze geëmancipeerd zijn, voor sommige klussen heb je gewoon spierballen nodig. Job belooft het te doen, maar wil eerst wachten tot de tuinset helemaal droog is. Ik ga alvast naar zolder om het krat met de winterjassen te pakken, nu kan ik er nog makkelijk bij. Maar waar had ik ‘m nou neergezet?
Ik kom van alles tegen op zolder. Een doos met oude gordijnen. Een antieke lamp. Stoelen uit ons vorige huis die nog te mooi zijn om weg te doen. Felicitatiekaarten toen de kinderen geboren werden. Een overleden strijkijzer. En nog een boel spullen die het noemen niet waard zijn, maar wel driekwart van de zoldervloer in beslag nemen. Job klimt het vlizotrapje op en is het roerend met me eens: zo kan het niet langer. Een regenachtige herfstdag lang sorteren we de spullen en ploetert Job op zolder. Hij belt de kringloop en rijdt heen en weer naar de vuilstort. Aan het eind van de dag kan de tuinset naar zolder. Sterker nog: er passen er nu wel drie!
De herfst wint steeds meer terrein. We zoeken de behaaglijkheid binnen en kruipen met een dekentje op de bank. Over een paar dagen gaat de wintertijd in. Die kille, donkere ochtenden en de schemering die al om half vijf ’s middags invalt, daar verheug ik me totaal niet op. Eén lichtpuntje is er wel. Wie jonge kinderen heeft, herkent het vast: de kleintjes krijg je weer makkelijker naar bed. Emmanuel protesteerde de laatste maanden rond bedtijd steeds: “Maar het is nog lang niet donker!” Ha! Dat argument kan voorlopig de kast in.
De natuur bereidt zich voor op de barre tijd die komen gaat. De bomen laten hun blad los, de sapstroom vertraagt en de energie verplaatst zich naar de wortels. Ook wij treffen voorbereidingen voor de winter en maken een soortgelijke beweging van buiten naar binnen. Binnen, dat kan zijn ‘je huis’, maar ook ‘je innerlijk’. Tijd om los te laten wat je niet meer nodig hebt of niet meer wilt gebruiken. Tijd voor reflectie. Waar je zoal afscheid van kunt nemen? Nou, van rommel op zolder natuurlijk en van oude apparaten. Maar ook van ongewenste gedachten (‘Ik ben geen goede moeder’). We richten onze energie op wat er toe doet en daar reflecteren we op. Wat is belangrijk in de opvoeding van onze kinderen? Waar steken we energie in? Wat laten we gaan?
Voor wie z’n hoofd leeg wil maken, nog een goede tip. Trek je wandelschoenen aan. Deden wij gisteren ook. Wat was het bos mooi in de herfst. En wat rook het lekker. De kinderen sprongen over en in de plassen en sjouwden met takken. We deden wedstrijdjes en bewonderden de paddenstoelen. Na zo’n wandeling kun je er weer even tegenaan. Laat die winter maar komen!
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (11), Joost (9) en Emmanuel (6).
