Tweelingmoeder: Horen, luisteren, praten en (voor)lezen!

Ik lees mijn kinderen al voor sinds ze nog maar heel klein waren. Al was het in het begin vooral plaatjes kijken en luisterden ze soms voor geen meter. Nu zijn ze in de basisschoolleeftijd en hoewel ze nog lang niet kunnen lezen, herkennen ze al hun voorletters en kunnen ze die schrijven. Diezelfde letters zien ze vervolgens op elke langsrijdende vrachtwagen, op verkeersborden en in tijdschriften die ik zo nu en dan nog probeer te lezen waar ze bij zijn.

Gevoel voor taal

Bijzonder vind ik dat, hoe kinderen hun gevoel voor taal ontwikkelen. Niet alleen het lezen, maar ook het praten. Ze vertalen wat ze horen naar wat ze kunnen zeggen. Soms zeggen ze ineens een woord of een zin, waarvan ik weet: hé, daar heb ik het een tijd geleden over gehad met iemand, en blijkbaar heb je dat gehoord!

Een wereld op zichzelf

Zelf hou ik heel erg van lezen. Ik kon me als kind al enorm verliezen in een boek en ik gun mijn kinderen dat straks ook van harte. In verhalen zit een wereld op zichzelf, die je kan binnenstapt zodra je verder leest. Het wordt in ons gezin in elk geval aangemoedigd doordat we lid zijn van de bibliotheek. Ze vinden dat een uitje, al was het maar omdat je in de bieb ook naar de wc kan en voor mijn kleuters is dat blijkbaar een feestje! Maar als het dan eenmaal uitgeplast is rennen ze joelend naar binnen en zijn ze erg enthousiast in het zoeken. Wanneer we thuis zijn moet ik álle boeken snel voorlezen, voordat ze worden meegenomen naar hun eigen kamer.

'Ah mama, nog ééntje...'

De boeken liggen op een vaste plek op hun bed, ze mogen elke avond zelf kiezen en het is daarmee een vast onderdeel van het slaapritueel. Maar ondanks dat ik een van de grootste voorstanders ben van lezen en voorlezen aan mijn kinderen, verklap ik bij deze… soms heb ik er écht geen zin in. Laatst had mijn dochter een zoekboek uitgezocht die ik oprecht niet snapte: slecht getekend, waardoor ik zelfs met m’n neus op het boek niet kon zien wat er nou bedoeld werd! Of een boek met halve zing-zinnen erin en muzikale oefeningen, het werd een chaotische voorleessessie. Mijn zoon wil nog wel eens afhaken als het verhaal te lang duurt, waardoor de lol er af gaat. En tot slot ben ook ik uiteraard bekend met het scenario ‘ah mama, nog één boekje..!’, terwijl ik zelf wel klaar ben met de dag en toe ben aan rust. 

Stug volhouden!

Maar! We blijven stug volhouden en het lijkt me erg bijzonder als ze straks zelf kunnen lezen. Het is een van de bouwstenen van het leven en van je algemene ontwikkeling. Maar een vriendin vertelde me ook al dat het een bijzondere gebeurtenis is als je kind ineens de krantenkoppen leest en daar vragen over gaat stellen. Dus ik zal me alvast voorbereiden op nog meer gesprekken terwijl ze in bed liggen, maar tóch nog iets willen vragen.. 

Liefs van een Tweelingmoeder