Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagMijn werk bestaat uit pieken. Elk jaar komen ze weer terug. Een groot deel van het jaar gaat alles z’n gangetje. Druk, maar ik maak geen overuren en het is allemaal prima te combineren met mijn gezin. Na de winter is het meestal gedaan met de ‘rust’. In de tijd dat de dagen langer worden en de zomertijd ingaat, wordt mijn mailbox voller en groeien de stapels op mijn bureau.
Daarnaast verdubbelen de activiteiten voor de kinderen; feestjes, schoolreisjes, excursies, sporttoernooien, enzovoort. Terwijl de zon krachtiger wordt en ik het liefst een wandelingetje wil maken, stort ik me op de stapels werk en zwoeg ik voort, me ondertussen verheugend op de meivakantie. Nog even volhouden, hou ik mezelf dan voor, het is bijna vakantie. Nog even knallen, daarna is het feest.
Ook dit jaar bereidde ik me voor op de piek die komen zou. Maar oh, wat zat ik ernaast. Wat zaten we er allemaal naast. In één klap was alles anders. Een golf van ziekte overspoelde de wereld.
Die golf is al een paar weken bezig en ik verbaas me erover hoe snel je je aanpast aan een nieuwe situatie. En hoe makkelijk je dingen loslaat, waarvan je dacht dat ze heel belangrijk waren. Bij mij is dat bijvoorbeeld mijn wekelijkse bezoek aan de markt en met veel te veel lekkere dingetjes thuiskomen. Koffiedrinken met een vriendin, de verjaardagen van vrienden en familie.
En dan het werk: alles gebeurt vanuit huis. Mijn witte blouse en hakjes blijven in de kast. In plaats daarvan schuif ik in mijn pyjama of joggingbroek achter de laptop. BH en mascara zijn iets uit een ver verleden. Tip: zet wel de camera van je telefoon of laptop uit als je een (team)overleg hebt. Mijn gezin is al gewend aan ma Flodder als moeder/echtgenote.
Ik merk dat mensen zonder inwonende kinderen, dus meestal jonge mensen en 55-plussers, deze tijd heel anders ervaren. “De muren komen op me af,” zei iemand op de radio. Maar in een huis met kinderen is er helemaal geen tijd voor muren die op je af komen. De opvoeding gaat gewoon door. Nog altijd moeten we de kinderen wegsleuren van de beeldschermen en maken we ontbijt, lunch en avondeten klaar. Gratis kregen we er een extra taak bij: de kinderen begeleiden bij hun schoolwerk. Tussen de bedrijven door proberen we de baas tevreden te houden.
Omdat er nu zoveel mensen zoveel tijd doorbrengen thuis (in coronatijd), wordt het er stoffiger en sneller vies. En juist nu willen we het extra schoon houden en gooien we de handdoeken en vaatdoeken vaker in de was. Nee, ons huis is geen baken van rust.
Maar gezellig is het wél. We kneuteren er wat af met elkaar. Loïs en Olivia knutselen samen, vlechten ontelbare vlechtjes in hun haar en voeren lange gesprekken. Joost en Emmanuel genieten van de lange, vrije middagen en het buiten spelen. Voetballen, hardlopen, nóg leuker is het als papa of mama ook meedoet. Of we spelen met z’n allen een bordspel. In het weekend is het tijd voor lekkere baksels. Onder het genot van een stuk appeltaart of brownie kijken we met z’n allen een film of Boer zoekt vrouw. De broertjes en zusjes zijn op elkaar aangewezen en brengen veel meer tijd met elkaar door dan anders. “Mijn kinderen hebben nog nooit zo leuk met elkaar gespeeld,” zei een collega. Laat dat dan iets positiefs zijn in deze barre tijden.
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (11), Joost (9) en Emmanuel (6).
