Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagDaar sta je dan, als aanstormend puber van 11 met je moeder in een kledingzaak. “Ik wil geen strakke broeken meer,” zegt Emmanuel, “die zitten niet fijn.” Gelukkig! Ik was al nooit fan van jongens in skinny jeans, dus ik ben blij dat we die trend achter ons kunnen laten. Wijde broeken moeten het dus zijn voor Emmanuel. Gewone, simpele, blauwe jeans. Prima, daar kan ik mee leven. We zoeken er een paar uit.
Terwijl Emmanuel zich terugtrekt in het pashokje, struin ik wat door de rekken. Mijn groep 8-er is behoorlijk gegroeid deze zomer en een paar lekkere sweatshirts kan hij wel gebruiken. Hmmm, een crèmekleurige trui met oranje strepen. Oh, deze is ook leuk: met allerlei blokjes, in lichte kleuren groen, oranje, geel en rood. Ik loop naar het pashokje en vraag Emmanuel of hij deze shirts ook even past.
Ik neem plaats op het zitje bij de paskamers. Als Emmanuel het pashokje uitstapt, kijk ik verrast op. Hij begint echt een mannetje te worden. Z’n kleren staan hem perfect. Emmanuel bekijkt zichzelf kritisch in de spiegel. Lijkt hij in die wijde broek niet op een meisje? Over die trui met de gekleurde blokjes zegt hij: “Mama die ga ik niet dragen hoor. Veel te druk.” Tja, wat doe ik nu? Ik kan proberen Emmanuel te overtuigen. Hij is (nu nog) heel meegaand en laat zich makkelijk door mij ompraten. Maar als hij deze kleren vervolgens nooit wil dragen, is het alsnog weggegooid geld.
Dan komt er hulp uit onverwachte hoek. Neef Luuk is ook met zijn moeder in de winkel. Nu moet je weten: de kinderen in onze familie bestaat uit merendeels jongens, variërend in leeftijd van 5 tot 16. Luuk is de oudste van het stel en dus de meest coole. Het grappige is dat Luuk zich daar totaal niet bewust van is. Emmanuel staart wat verlegen naar zijn eigen spiegelbeeld terwijl Luuk naar mij toe loopt om me te begroeten. Terloops zegt hij tegen Emmanuel: “Leuk hoor”. Wat er dán gebeurt… Emmanuels blik verandert. Ik zie ‘m denken: “Luuk vindt mijn kleren leuk. Ik zie er cool uit.”
Je kent misschien het gezegde wel: ‘It takes a village to raise a child’. Opvoeden doe je niet in je eentje. Vaak helpen opa’s en oma’s een handje mee. Ook als oom, tante, buurman of -vrouw kun je een positieve invloed hebben op andermans kind. In mijn puberjaren dronk ik geregeld koffie met de hulp bij ons thuis. Superlange gesprekken hebben we gevoerd en daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor. Uitgerekend neef Luuk, zelf nog niet eens uitgepuberd, hielp mij vandaag. Tuurlijk moet elk kind zijn eigen ‘ik’ ontwikkelen, maar laten we dat alsjeblieft mengen met een goede dosis omzien naar elkaar. Een beetje noaberschap in de opvoeding, dus!
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (17), Olivia (16), Joost (14) en Emmanuel (11)
