Mediawijze moeder of dochter?

Ik ben druk bezig met de voorbereiding voor een workshop, die ik geef bij een studiedag over Jeugd en Sociale Media. Zoekend naar trends, kom ik de ene na de andere game en applicatie tegen in de App-store waarbij een chatfunctie zit. Jongeren communiceren massaal met foto’s en filmpjes via Instagram en Snapchat, daar heb ik al veel over gelezen. Maar wat is dat Tinder nou dan weer? Op basis van profielfoto’s van Facebook word je gekoppeld aan iemand met dezelfde interesses. En dan kun je iemand liken of swipen met het doel te gaan daten.  

Ik uit hardop mijn bezwaren tegen dit soort “vleeskeuringen”. En daarna een afspraakje maken zeker via internet?  Pff. Dan zegt mijn vijftienjarige dochter, druk in de weer met haar smartphone opeens: “Ach mam, dat valt reuze mee hoor. Ik heb die app al een hele poos geleden gedownload en het is echt LOL, ik kom alleen maar bekenden tegen”.

Mijn eerste reactie was bijna : “Wat doe je toch allemaal die hele dag op die telefoon?” Maar ik slik dat in en vraag haar geïnteresseerd of ze mij wat kan laten zien en aan mij kan uitleggen hoe die app werkt. Ik kan zo tegelijk peilen hoe ze er zelf mee omgaat. Of ze al dan niet negatieve ervaringen heeft, zonder daar de nadruk op te leggen.

Ze heeft een realistisch beeld en is zich bewust van zelfbeeld, privacy en andere issues waar ik meteen aan denk. Ik hoor haar dingen zeggen die we als ouders al eerder aan haar hebben proberen mee te geven (maar waar ze toen zo nonchalant op reageerde, met één oog op haar smartphone).

Door de berichten in de media over kwalijke gevolgen van de manier van communiceren van tegenwoordig, zijn we als ouders en opvoeders huiverig. Soms is dat terecht. Er wordt gepest en er zijn digitale kinderlokkers. De wereld lijkt in een hoog tempo te veranderen door technologische toepassingen die we niet allemaal even snel kunnen volgen. Zelfs met mijn bovenmatige interesse houd ik het niet meer bij. Moet ik als moeder eigenlijk wel alles wel willen weten?

Jongeren zijn constant bezig met sociale media en lijken dus de hele dag door met elkaar te communiceren. En daar gaat ook wel eens wat mis. Even whatsapp checken of een selfie maken en die foto doorsturen aan vrienden. Die duimen vliegen razendsnel over het touchscreen. Het lijkt een wereld waar we als ouders geen deel van uitmaken. Maar het is geen andere wereld er is geen generatie X. Jongeren delen gewoon graag met leeftijdgenoten, omarmen de nieuwe toepassingen en ja, hebben daarbij ook grenzen nodig en volwassenen die hen begeleiden.

Opvoeding is tegenwoordig vooral ook mediaopvoeding. Vraag hoe het gaat op de sociale media. Maak afspraken over het gebruik en sta open om zelf ook te leren. Ga in gesprek met je kind en wees beiden mediawijs. Het is LOL.

Patricia Doornbos

moeder en mediacoach