Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagHet is hartje zomer. We zijn met ons gezin op vakantie. Eén week brengen we samen met opa en oma door. Zij waren al een week eerder op de plek van bestemming. Handig, want zo kon oma alvast wat voorwerk doen. Wat research, zeg maar. Ze had een nieuw adresje ontdekt in de stad. Een gezellig terras met goede koffie en vers gebak.
Oma wilde samen met mij naar het terras gaan. En Joost van 11, die moest zéker mee. Op dit terras werkte namelijk een profvoetballer, vertelde ze. Of nou ja, een ex-profvoetballer. Een jonge vent van eind twintig. Oma had al een paar keer koffie bij hem gedronken en hem gaandeweg zijn levensverhaal ontfutseld. Erg veel moeite hoefde ze daar niet voor te doen. De profvoetballer kon goed bedienen, maar kletsen kon hij nog veel beter. Oma wilde graag Joost voorstellen aan Vincente. Want zo heette de profvoetballer. Dat wist ze ook al.
Joost is helemaal voetbalgek. Net als onze profvoetballer vroeger. Vincente was altijd in de weer met de bal. Hij werd gescout en mocht deelnemen aan de jeugdopleiding van een profclub. Hij speelde zelfs een paar keer mee met Jong Oranje. Maar het sprookje spatte uiteen. Vincente en de voetbalclub kregen ruzie. Een andere club wilde zijn jeugdopleiding betalen, maar kreeg geldproblemen. Vincente werd een dwarse puber en raakte ook nog geblesseerd. Hij kwam tot de conclusie dat hij nooit meer zou worden dan een voetbalbelofte.
Terug naar het zonnige terras, waar oma, Joost en ik een fijn plekje hebben gevonden. “Ah, daar bent u weer,” Vincente begroette oma hartelijk. We bestelden twee latte machiatto en drie stukken appeltaart. Joost gaf zelf zijn bestelling door: “Ik wil graag sinas. En hebt u misschien tips voor mij over voetbal?” Vincente knipperde met zijn ogen en liet een schaterlach horen. “Ah jongeman, die had ik niet zien aankomen. Maar ik heb wel wat tips voor jou. Ik maak jullie bestelling klaar en dan kom ik terug, oké? Hoe heet jij, jongeman?”
Met rode wangen van spanning wachtte Joost op de terugkeer van de prof. Daar kwam hij al aan, balancerend met z’n dienblad. Toen Vincente de drankjes had uitgeserveerd, stak hij van wal. Hij keek Joost ernstig aan en zei: “Je moet in jezelf geloven. Vertrouw op je eigen kunnen. En doe altijd je best. Of je nou wint of verliest, of het nou lekker gaat of niet, of je nou wilt of niet, altijd je best doen. Doe jij dat Joost?”
Zoonlief knikte enthousiast. Oma had hem verteld over Vincentes voetbalcarrière, maar hij wilde het graag van de prof zelf horen. “Hoe ging het met je jeugdopleiding?”
“Nou, dat zal ik vertellen. Ik was eigenwijs. Een beetje eigenwijs mag wel, maar je moet niet te eigenwijs zijn. Dat heb ik verkeerd gedaan. Ik wilde niet luisteren naar de trainer, maar hij is natuurlijk wel de baas. Dat wilde ik niet accepteren.” Vincente vervolgde: “Ik was een moeilijke jongen. Wie de voetbalopleiding volgt, moet ook naar school. Daar had ik geen zin in, dus ik bleef gewoon weg. Heel dom, want daardoor hebben ze me op straat gezet. Mijn droom was kapot en toen had ik niets meer. Geen voetbalcarrière en geen enkel diploma. Joost, jongen, doe niet wat ik heb gedaan. Luister naar jezelf, maar ook zeker naar je trainer en je ouders.”
Vol bewondering staarde Joost naar zijn idool. “Dankjewel Vincente, ik zal het goed onthouden.” Met een boks namen ze afscheid. Ik ben ontroerd. Geweldig, hoe deze jonge man contact maakte met mijn kind. Serieus en openhartig. En wat een gouden tips! Geloof in jezelf, doe altijd je best, wees een beetje eigenwijs en vertrouw op de wijsheid van mensen die jou wat kunnen leren. Soms krijg je als opvoeder hulp uit onverwachte hoek. Tips voor het leven, uit de mond van een profvoetballer. Goal!
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (14), Olivia (12), Joost (11) en Emmanuel (8)
