Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagGoede voornemens bedenken is voor MamaTien geen probleem. Veel lastiger is het om je er vervolgens aan te houden. En als dàt al lastig is, hoe motiveer je dan je kinderen?
Ik had laatst een topidee. Tenminste, ík vond het een topidee. Toen ik mijn vers uitgedachte plannetje besprak met de kinderen, zag ik manlief Job bedenkelijk kijken. Gelukkig kan ik goed negeren.
“Jullie zijn allemaal heel groot en flink,” begon ik mijn verhaal. Dit ging lekker. Ik had hun aandacht. “Dat betekent dat jullie ook groot genoeg zijn om zelf jullie kamer op te ruimen. En schoon te maken.” Hier haakte hier mijn jonge publiek af. Loïs liet haar hoofd zakken en Olivia keek ronduit boos. Wat een stom idee. Wat een stomme moeder.
Blijkbaar hadden mijn kinderen nog niet door hoe briljant mijn plan was. Ik zou het dus een beetje moeten inkleden. “Om te beginnen, gaan we me zijn allen naar de winkel.” Loïs veerde op; als er geshopt mag worden, wordt het al een stuk leuker. “Iedereen mag zijn eigen schoonmaakspullen uitzoeken. Dus een eigen emmer, doekjes en schoonmaakmiddel.” Loïs zag het voor zich. Ze begon voorzichtig enthousiast te worden.
Ik speelde de financiële kaart: “Als we met z’n allen schoonmaken, hebben we geen hulp nodig in de huishouding. Dat scheelt ons een boel geld.” “Hoeveel dan?” vroeg Joost. Ik rekende hem voor wat het kostte toen de hulp nog bij ons werkte. Per week en per maand. “Papa en ik vinden het supergoed als jullie ons helpen met het huishouden,” vervolgde ik. “Daarom doen wij elke keer als jullie helpen met je kamer twee euro in een potje. En als we na verloop van tijd een mooi bedragje hebben gespaard, gaan we met z’n allen iets leuks doen of ergens wat eten.” “Patat of pizza?”, vroeg Joost ongelovig. Ik knikte, gejuich steeg op. Ook Joost en Olivia waren nu overtuigd.
In het lokale warenhuis gingen we schoonmaakspullen scoren. Tot zover liep het gesmeerd. Fase 1 - planvorming - en fase 2 - randvoorwaarden - waren succesvol doorlopen. Fase 3 - uitvoering - ging minder soepel.
In een koude, donkere kelder wachtten vier emmers en vier flessen allesreiniger geduldig tot iemand hen zou bevrijden.
De tijd ging voorbij. Bijna was ik mijn mooie idee alweer vergeten. Tot ik op een zaterdagmiddag thuiskwam en boven gestommel hoorde. Job dweilde de badkamervloer en had de kinderen aan het werk gezet. Loïs poetste de wastafel in haar kamer, Olivia ruimde haar bureau op en de jongens waren na het stofzuigen van hun kamer begonnen met de overloop.
Het ritme van zaterdagmiddag poetsen zit er behoorlijk in. Onder aanvoering van papa gaan de kinderen aan de slag. Het is niet altijd supernetjes of vlekkeloos schoon. Maar dat geeft niet. Ze zijn ermee bezig en hopelijk leren ze dat als je rommel maakt, het niet vanzelf weer netjes wordt. En dat dat een kamer zichzelf niet schoonmaakt.
Als gezin en ook persoonlijk hebben we af en toe van die momenten dat we vinden dat het helemaal anders moet. Minder snoepen, meer bewegen, meer tijd doorbrengen met elkaar, het huis beter schoonhouden, de kinderen laten meedraaien met klusjes enzovoort. Job en ik helpen elkaar en de kinderen bij het maken en houden van onze goede voornemens. De ene keer is hij de aanjager en ik de uitvoerder en een andere keer doen we het andersom. Of soms blijft het bij een goed voornemen…
In het schoonmaakpotje zit nog niet genoeg om met z’n allen buiten de deur te eten. Maar wél genoeg om een stapel pizza’s te bestellen en thuis op te smikkelen. Dat gaan we vanavond doen. Lekker!
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (11), Olivia (10), Joost (8) en Emmanuel (5).