Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraag“Hoor jij dat ook?”, vroeg ik aan mijn man.
“Nee, ik hoor niks,” zei Job.
“Dat bedoel ik,” zei ik, “het is zo stil!” Sinds lange tijd mogen de kinderen weer naar school.
Normaal gesproken heb ik één dag in de week het huis voor mezelf. Als de kinderen naar school gaan, heb ik zeven zalige uren het rijk alleen. Niemand die me voor de voeten loopt, niemand die wat aan me vraagt of iets van me wil. Die dag is mijn rustpuntje in de week.
En dat rustpunt is er zo’n acht weken niet geweest. Werkelijk elke kamer thuis was bezet. Overal zat wel ergens een kind met een tablet, laptop of telefoon z’n huiswerk te maken. Job en ik zwierven met onze laptops door het huis op zoek naar een rustige plek om te werken.
Op een gegeven moment vonden we een gezamenlijk evenwicht. ’s Ochtends konden we ietsje langer slapen. Na het ontbijt gingen de kinderen zonder te protesteren naar hun eigen werkplekje. Met de pyjama nog aan en de oortjes in, bekeken ze de filmpjes die de juffen en meesters in elkaar hadden gezet. Het schoolwerk ging als een tierelier. Joost zag het als een sport om zo snel mogelijk alles af te hebben. En dan die lange middagen en dat mooie lenteweer… mán wat hebben de kinderen genoten.
Opgetogen kwam Joost thuis van een hele middag voetballen met zijn vriendje. Soms deden ook andere jongens uit de buurt mee. Op regenachtige dagen gingen ze lego-en of op de bank liggen lezen. Oh ja, iedereen moest ook elke dag een klusje doen. Een boodschapje, stofzuigen, onkruid wieden, dat soort dingen. Loïs ontpopte zich tot fietskoerier. Elke week ging ze wel een keer naar de apotheek om medicijnen voor opa of oma op te halen.
Ik vind het verbazingwekkend om te zien hoe gemakkelijk kinderen zich aanpassen. Zonder al teveel gedoe legden ze zich neer bij de nieuwe situatie. Dat school niet doorging, interesseerde Joost (groep 6) niets (sorry juf). Dat de voetbaltrainingen en wedstrijden staakten, vond hij wél erg, maar ook daar heeft hij niet lang verdriet van gehad.
Emmanuel (groep 3) miste na een week of wat zijn juffen en klasgenootjes. Olivia (groep 8) zat vooral in de rats of haar musical nog wel door zou gaan. Ondertussen heeft de school laten weten: kamp wordt geskipt, maar de groep-8-ers kunnen gaan oefenen voor de musical. En er komt ook gewoon een gezellige afscheidsavond met alle ouders.
Voor de brugklasser in ons gezin, Loïs, vind ik het wel een beetje sneu. Niet het thuiswerken hoor, dat vond en vindt ze leuk om te doen. Maar ze begon zo fijn haar weg te vinden op de nieuwe school, met allemaal nieuwe vriendinnen. En nu zien die meiden elkaar voornamelijk digitaal. Dat is toch echt wel anders dan lekker kletsen met je vriendin en stiekem naar knappe jongens kijken. Maar helaas, voor Loïs blijven de deuren van de school nog even gesloten.
Inmiddels gaan de basisschoolkinderen uit ons gezin weer naar school. Voorlopig nog niet elke dag, en ook een uurtje korter dan we gewend zijn. Maar wat zijn ze blij om hun schoolvrienden en leerkrachten weer te zien! Onze basisschool heeft ervoor gekozen de klassen te splitsen. Dat betekent dat de kinderen meer ruimte hebben en het veel rustiger is in het lokaal. Volgens Joost is de juf nu zelfs veel aardiger!
En weet je, al die veranderingen van de afgelopen tijd zijn zo slecht nog niet. De aanleiding - corona - was natuurlijk heel vervelend. Maar ons ochtendritueel was relaxter. Ik merkte dat ik het lastig vond om overdag al het werk af te krijgen, wat me vervolgens stress opleverde. Gaandeweg leerde ik wat flexibeler met de tijd om te gaan. Waarom niet overdag een uurtje van de zon genieten of van een goede wandeling en dan ’s avonds wat langer door?
Ik kan ook hele verhalen schrijven over hoe fijn het was om allemaal dingen niet meer te hoeven… Maar nu even niet. De kinderen zijn namelijk op school en ik ga zo languit op de bank liggen en mijn lunch voor de tv opeten. Of misschien ga ik wel in elke kamer in ons huis meditatie-oefeningen doen. Gewoon, omdat het kan.
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (13), Olivia (11), Joost (10) en Emmanuel (7)
