Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagDingdong, daar gaat de bel. Als ik open doe, staan er 2 jonge mannen in blauwe uniforms. “Loop maar door,” zeg ik, “Emmanuel is buiten.”
Het was een week eerder. Emmanuel zocht mij. Hij vertelde met een bibberig stemmetje dat hij ergens een naar gevoel over had. Dit acute schuldgevoel kwam op, toen hij hoorde dat papa met de vader van zijn vriendje aan het bellen was. En wat die vader vertelde, was niet best. Emmanuel en zijn vriend waren op dievenpad geweest. Er waren zelfs meerdere jongens bij betrokken. Onze zoons waren niet de leiders van de groep, maar speelden wel een actieve rol.
De groep jongens had een plan bedacht om geld te verdienen. Emmanuel, de jongste van het stel, was door de leider van de groep op de uitkijk gezet. Het plan was om lege flessen in te leveren bij de supermarkt. Omdat de deuren van het magazijn vaak open stonden, konden ze de flessen die door de machine gingen, er aan de andere kant weer uithalen. En die flessen kon je gewoon opnieuw door de statiegeldmachine duwen. Dat leverde statiegeldbonnen met mooie bedragen op! Emmanuel had wel door dat dit niet helemaal eerlijk was, maar toen hij mocht delen in de buit en met 5 euro naar huis ging, besteedde hij er verder geen aandacht aan.
Blijkbaar had de jongensgroep de statiegeldtruc al verschillende keren uitgehaald. Bij de supermarkt waren ze erachter gekomen. Na het bekijken van de bewakingscamera, konden ze een paar kinderen identificeren. Zodoende waren ook Emmanuel en zijn vriendje er gloeiend bij. De vaders spraken af om ’s middags, met hun zoontjes, naar de supermarkt te gaan om excuses aan te bieden.
Maar voordat het zover was, had Job een ernstig gesprek met Emmanuel over stelen en stiekem gedrag. Emmanuel begreep wat hij verkeerd had gedaan en huilde dikke tranen. Hij huilde alles eruit. Omdat hij die ochtend al zoveel emoties had gehad was hij, op het moment dat ze naar de winkel gingen, weer helemaal zichzelf. Vrolijk en ontspannen. De supermarkteigenaar vertelde dat ze veel overlast hadden gehad van de jongens. Tegen de leider van het groepje hadden ze aangifte gedaan en ook de overige jongens konden een bezoekje van oom agent verwachten.
Een paar weken later was het dan zover. Het was een mooie lentedag en we hadden net buiten een broodje gegeten. Ik nodigde de agenten uit om aan de tuintafel te gaan zitten. Er fladderden vlinders in de tuin en het zonnetje scheen. Agent 1 vroeg of zoonlief wist wat de reden van het bezoek was. Emmanuel: “Omdat ik gestolen heb. En ik heb er ontzettend veel spijt van.” Agent 2 vroeg waarom hij gestolen had. Emmanuel: “Ik heb er niet goed over nagedacht, ik deed gewoon mee met de andere jongens.” Zag ik nou een vertederde blik bij agent 1? “Heb je er wat van geleerd?”, vroeg agent 2.
“Zeker,” antwoordde Emmanuel, “ik moet eerst nadenken en dan pas doen.” Tja, wat moet je als agent daar nog aan toevoegen?
Ik ben in elk geval blij te kunnen melden dat ‘Politie op bezoek en na afloop vrolijk uitzwaaien’ nu van mijn bucketlist kan.
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (16), Olivia (15), Joost (13) en Emmanuel (10)
