Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagAls ik terugkijk op mijn zwangerschap tot aan de 2-jarige leeftijd van mijn kinderen, dan blijkt hechting best een thema. Het is bewezen dat de eerste 1.000 dagen van de ontwikkeling van en de omgang met een kind van belang zijn voor de hechting, dus eigenlijk al in de preconceptie-fase.
Mijn stress begon al vroeg, toen ik hoorde dat er in mijn buik 2 baby's zaten. Ergens had ik ook een relaxte en hele trotse fase, maar over het algemeen was mijn zwangerschap behoorlijk stressvol. Absoluut mede mogelijk gemaakt door ernstige ziekte vlak voor de bevalling. Om het feest verder op te vrolijken scoorde de bevalling ook vrij hoog op de stress-thermometer, maar alles bereikte het hoogtepunt na de komst van de kinderen. Ja, we waren wel trots hoor. En dankbaar en blij enzo. Maar vooral ook kapot moe en totaal overweldigd. En niet altijd door liefde, maar gewoon door de hysterische veelheid aan alles.
Dit heeft invloed gehad op mijn hechtingsproces met hen, daar ben ik van overtuigd. De ziekte kreeg een vreselijk lange nasleep, mijn energie was vaak minder dan nul. En nu ik dus terug kan kijken is dat een hele belangrijke factor geweest. Die energie. Om iets voor elkaar te krijgen, voor mijzelf en de kinderen. Maar ook voor wat daarbuiten was, zoals werk en sociaal leven.
En wat als het niet ziekte van een moeder is, maar van de vader? Of van het kindje zelf? Externe omstandigheden waarin de ouders verkeren die ver af staan van die ideale wereld vol met zwangerschapsmassages, zwangerschapscursussen, 9 maanden beurzen waar je nog niet geboren kind al niets te kort komt. De baby spa’s, Instagram-waardige outfits en 2x een opa en oma die voor je klaarstaan. Er zijn veel kinderen die opgroeien in situaties die moeilijk zijn. En soms zijn die situaties niet zo duidelijk te herkennen als je zou denken.
Hele kleine kinderen hebben kalmte nodig en de oprechte nabijheid van de ouder(s). Dat is mij dus echt niet altijd gelukt in die eerste 1.000 dagen en nog steeds ontbreekt het daar soms aan op de drukke dagen. Maar de hechting is uiteindelijk wel gelukt. Sterker nog, moeders is álles op het moment en ik kan nu echt genieten van mijn kinderen.
Ik heb gegeven wat ik had. Dat was niet veel, maar wel genoeg. In mijn leven nu zijn heel veel dingen veranderd, waardoor ik uiteindelijk beter kon worden en de energie stap voor stap weer terugkreeg. Ik wens dat voor alle ouders; de moed om dingen te kunnen veranderen die nodig zijn voor rust in huis. Of de moed om hulp te vragen dat te realiseren. Want dat, maakt onze kinderen blij.
Liefs van een Tweelingmoeder
