Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraag“Hé, hoe gaat het me je?,” vraag ik aan een vriendin die ik al een tijdje niet gezien heb. “Ja, goed,” antwoordt ze. “Druk hè.” Ze somt op wat haar die week allemaal te wachten staat. Ik knik begrijpend. Bij ons is het al net zo. En daar bedoel ik mee: compleet doorgedraaid.
Met de vakantie in zicht, lijkt het wel alsof iedereen begint te hollen. Onze gezinsagenda puilt en ik ren er - buiten adem - achteraan. De basisschool stuurt bijna dagelijks berichtjes met instructies. Neemt uw kind een handdoek en zwemkleding mee naar school voor modderdag? Helpt u met het schoonmaken van het speelgoed? Heeft uw kind al geld opgehaald voor de sponsorloop? Komt u uw kind aanmoedigen? Neemt uw kind een grote tas mee voor de werkjes? Wilt u samen met uw kind een presentatie houden over zijn/haar familie? Hebt u zich al aangemeld voor de tien-minuten-gesprekken? Vergeet u de bruiloft van de meester niet?
Op sportgebied staan we evenmin stil: judo-examens, voetbaltoernooien en afsluitende barbecues. De normale dingen, zoals bezoekjes aan de dokter, tandarts, fysiotherapeut en kapper, lopen gewoon door. Daarnaast valt er in de kring van familie en vrienden van alles te vieren. Etentjes, weekendjes weg, jarige neefjes en nichtjes en de feestelijke thuiskomst van de grote neef die op wereldreis was. Oh ja, en werken doen Job en ik natuurlijk ook nog.
Met zijn allen sprinten we als een dolle naar de finish. Elk jaar komt de eindstreep sneller dan we verwachten. Het gevolg is dat we keihard op de rem moeten en piepend tot stilstand komen. Zoals Herman Finkers het zo treffend verwoordt: ‘Heanig an en rap wat’. De vakantie begint met een oorverdovende stilte. Een niemandsland, waarin alle verplichtingen zijn weggevallen. Eindelijk rust. Maar hoe moest dat ook alweer?
Ik kan me niet van het ene op het andere moment ontspannen. Het kost tijd om van de tiende versnelling terug te schakelen naar de eerste... Eenmaal teruggeschakeld, voelt het relaxte leven hartstikke fijn en wil ik nooit meer anders. We doen dingen waar je normaalgesproken te weinig tijd voor neemt. Staren naar de ondergaande zon. Na het ontbijt een boek lezen of een spelletje doen. Met z’n allen bessen plukken bij een kwekerij.
Het rustige tempo doet ons gezin goed. We knappen op van de rust en aandacht die we voor elkaar hebben. Zo ‘zen’ zijn we normaalgesproken niet. Wat zou het tof zijn als we dat gevoel kunnen vasthouden als alles weer losbarst na de vakantie. Grote vraag is echter: hoe krijgen we dat voor elkaar?
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (10), Joost (9) en Emmanuel (6).