Het regent buiten, de wind neemt toe en de vele gekleurde herfstbladeren op ons plein worden alle kanten opgeblazen. Mijn twee mannen staan al een kwartier voor het raam te kijken naar dit prachtige schouwspel. Len legt Jim uit waarom de bomen hun bladeren loslaten en dat dat helemaal niet zielig is, want in de lente krijgen ze weer nieuwe en die zijn nog veel mooier. Best wel trots luister ik naar zijn heldere uitleg. Ik neem nog een slok van mijn koffie en kruip wat dichter bij de verwarming.

Het regent hard hoor
“Mama, wij willen naar buiten! Dan kunnen we ook dansen met de blaadjes en de allermooiste gaan we verzamelen’. “Het regent heel hard hoor”, probeer ik nog, maar het eerste paar regenlaarsjes wordt mij al aangereikt. “Aan, aan”, luidt de boodschap. Len heeft zijn jas en laarzen al aan. Tegen zoveel enthousiasme ben ik niet bestand.

Mega super sterke kerstboom
Eenmaal buiten voelen de mannen geen wind of koude regen. We rennen met de bladeren mee, bouwen een grote berg en vol overgave springen de mannen er midden in. De mooie bladeren worden zorgvuldig bekeken en we hebben hele gesprekken over waarom sommige bomen hun blaadjes laten vallen en andere weer niet. De ‘kerstboom’ op ons plein kan op grote bewondering rekenen. Deze boom moet wel mega super sterk zijn. Zelfs met deze regen en wind kan hij zijn naalden vasthouden!

Een mooi thema
De allermooiste bladeren (en stenen en eikels en zand) verzamelen we in een grote tas, waarvan de inhoud wordt uitgestald op de vensterbank. Trots wordt alles bekeken en samen besluiten we dat de herfst het mooiste seizoen is van allemaal. Len bedenkt zich dat hij een groot blad mee gaat nemen naar school. Dan kan juffrouw er misschien een mooi thema van maken!

Bron: Mama Emilia - Dansen met de blaadjes