Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraag“Het Sinterklaasjournaal met Dieuwertje Blok.” De tune van het Sinterklaasjournaal schalt door de speelkamer. Joost en Emmanuel kijken met open mond naar het paard Ozosnel dat koudwatervrees heeft en Malle Pietje die iedereen voor de gek houdt. Emmanuel gelooft nog. Maar tot mijn verbazing gaat Joost van 9 óók helemaal op in het verhaal. Op spannende momenten - lukt het Sint om op tijd aan te komen in Apeldoorn? - zitten beide heren op het puntje van de bank.
“Sinterklaas is lief hè,” vraagt Emmanuel terwijl zijn blauwe ogen verwachtingsvol naar mii opkijken. “Jaah, enorm lief,” antwoord ik. Ergens jeukt het me om m’n kind voor te liegen. Vroeger hebben mijn vader en moeder ook zo vreselijk tegen mij gejokt over het bestaan van Sinterklaas. En ik, braverik, geloofde nog toen ik al bijna tien was. En mijn vriendinnetjes maar gniffelen. Mán wat stond ik voor gek. En nu is het dus zover gekomen, dat ik er zelf aan mee doe… en er nog lol in krijg ook. Zoals vorig jaar.
Het was vijf december. Onze kinderen zaten naar de extra lange aflevering van het Sinterklaasjournaal te kijken. We hadden bezoek van een vriend en dronken een bakje koffie. Met z’n drieën bedachten we: wat zou het grappig zijn als Sinterklaas belt met Emmanuel. Ik verving de foto van onze vriend in mijn telefoon voor een foto van St. Nicolaas. Even later werd ik gebeld. Ik liep naar de speelkamer en liet Emmanuel zien dat mijn telefoon ging. “Sinterklaas!!” riep hij uit. “Neem op dan,” joelde Joost, terwijl ook Loïs en Olivia erbij kwamen. Terwijl ‘Sinterklaas’ aan Emmanuel vroeg of hij dit jaar nog ondeugend was geweest, sloop Job weg om de zak met cadeautjes buiten te zetten. “Kijk maar eens bij de voordeur,” zei Sint met een diepe basstem. Alle vier vlogen ze op de pakjes af. Emmanuel meende dat hij nog net een piet zag wegrennen.
Het vieren van Sinterklaas wordt bij ons thuis elk jaar een stukje leuker. Maar we moesten van ver komen hoor, want die eerste jaren was het afzien. Onze kinderen konden niet meer normaal slapen en eten en waren drúk, op het hysterische af. Regelmatig plaste er een kind in bed of had enge dromen. Wat ook niet hielp, was dat er zogenaamd pieten hadden ingebroken bij hun basisschool. Niks sommetjes maken en leren lezen, ook op school stond alles in het teken van de goedheiligman. Ik begon hartstochtelijk te verlangen naar 6 december, de dag dat Sint weer hoog en droog in Spanje zat. Mochten deze dingen je bekend voorkomen, neem van mij maar aan: het gaat over, echt! Ze groeien er vanzelf overheen.
Wat ik wel een tikje overdreven vind, is dat er óveral Sinterklaas wordt gevierd. Thuis, op school, bij de sport, de muziekvereniging, de tienerclub. Er moeten dus véél surprises in elkaar geknutseld worden. Vandaar dat onze speelkamer er uitziet als een ontplofte knutselbom. De tafel ligt vol met scharen, aangekoekte lijmresten en allerhande crea-spul en de grond is bezaaid met papierresten en rondslingerende surprises. Lois en Olivia zijn al wekenlang aan het surprise-knutselen, maar Joost heeft die knutselgenen niet. Bepaald niet. Gisteren werkte hij heel even aan zijn surprise en probeerde met een mesje - op de bank!!! - een cirkel uit karton te snijden. Omdat hij zowel van zijn zussen als zijn moeder commentaar kreeg, heeft hij de boel maar weer aan de kant gelegd. Gelukkig is de bank heel gebleven.
Terwijl ik dit stukje schrijf, klinkt er een gil. Het is Olivia die, werkend aan haar surprise, ruzie kreeg met het lijmpistool. Gloeiend hete lijm kwam op haar vingers. Ook na het koelen, hangen de vellen er bij. Arm kind. Zei ik nou net dat het Sinterklaasfeest elk jaar leuker wordt? Misschien kan ik beter zeggen: het blijft een spannend feest, elk jaar weer!
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (11), Joost (9) en Emmanuel (6).
