Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagWe hebben een heerlijke vakantie gehad. In het vakantieland moesten we soms een mondkapje dragen, maar verder was corona ver van ons bed. Na een lange dag filerijden, kwamen we op een late zaterdagavond thuis. En op maandag begon de hele kermis weer met school, werk, sporttrainingen en de sociale verplichtingen. Bruut werden we uit onze relaxmodes gehaald. Dat er allemaal kleine kriebelbeestjes ten tonele verschenen, hielp ook niet echt mee.
Ergens in ons gezin is er toch iets misgegaan met het anderhalve meter afstand houden. Op vrijdagochtend, vlak voor schooltijd, kwamen we erachter. Niet 1, niet 2, niet 3, maar 4 gezinsleden werden geplaagd door nauwelijks zichtbare beestjes. De kinderen zaten nog geen twee weken op school of het was al bingo. Oh en niet alleen de kinderen trouwens. Ook ik had ineens verdacht veel jeuk op mijn hoofd.
Ik dacht aan de wijze woorden van mijn kapper: kammen, kammen, kammen is het allerbeste tegen hoofdluis. Eigenwijs als ik ben, ging ik toch alvast naar de drogisterij om een paar flessen anti-luisshampoo in te slaan. In elke verpakking zat een luizenkammetje, dus we konden aan de slag. Vol goede moed zette ik die avond alle kinderen aan de tuintafel. Bij de jongens hield dat in: beetje kammen, beetje shampoo en lekker laten intrekken.
Vervolgens waren de meiden aan de beurt, gezegend met dik, lang, klitterig haar. Oudste dochter Loïs verzocht mij vriendelijk, doch dringend om de luizenkam aan haar over te dragen, toen deze voor de zoveelste keer vast zat in haar haar. Dan deed ze het liever zelf. Omdat Olivia's haar zo mogelijk nog erger is dan dat van Loïs, gebruikte ik eerst een borstel, daarna een fijne kam, antiklitspray en tot slot de luizenkam. Het was geen succes. Ik trok haartjes met wortel en al uit haar hoofd en tot slot brak het kammetje. De kapper had mooi praten, maar ik stopte met kammen en ging over op de shampoo.
Eén voor een hielp ik de kinderen met het uitspoelen van hun haar. Dat van de meiden was veranderd in touw. Touw met een mentholgeur. Terwijl ik mijn eigen haren ontluisde, wat net zo dramatisch ging als bij Olivia en Loïs, begon de smetvrees langzaam bezit van mij te nemen. Zo kwam het, dat we op vrijdagavond rond de klok van negen niet onderuitgezakt een filmpje zaten te kijken, maar de bedden verschoonden. Ondertussen draaide de wasmachine overuren. Alles moest schoon: van gebruikte handdoeken tot gedragen kleren.
Het proces van luizen pluizen en haren wassen, heeft zich nog een paar avonden herhaald. Na vele kilometers kammen en liters shampoo, zijn we luizenvrij. En nu maar hopen dat we corona nog een tijdje buiten de deur kunnen houden.
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (11), Joost (9) en Emmanuel (6).
