Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.
Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!
Stel je vraagWe zijn op vakantie. De luiken voor de ramen maken onze slaapkamer pikdonker. Ons hele besef van tijd is weg, Job en ik slapen een gat in de dag. Normaalgesproken gunnen we onszelf deze luxe niet, maar deze week genieten we er ruimschoots van. Dat zou een paar jaar geleden echt niet kunnen. Altijd had een baby honger of een vieze luier. Nu redden de kinderen zichzelf, vooral als ze een beeldscherm hebben. Het houdt ze lekker rustig en wij draaien ons nog een keertje om.
Vanochtend was ik eerder wakker dan Job. Daar hoorde ik trippelende voetjes aan komen. Stilletjes blijft Emmanuel bij mijn bed staan. “Mag ik op je telefoon?”, vraagt hij met zijn hoge kinderstem. “Is goed,” fluister ik en tast in het donker naar mijn telefoon die op het nachtkastje zou moeten liggen. Met veel gekletter valt een doosje keelpastilles op de grond. Mijn telefoon ligt er niet. Blijkbaar al door andere kinderen weggegrist. “Pak papa’s telefoon maar,” zeg ik tegen onze jongste en met buit en al glipt hij de kamer weer uit.
Ideaal hoor, die beeldschermpjes. In de keuken zitten drie kinderen op een rij, allemaal verdiept in hun eigen game. In alle rust maakt Job het ontbijt klaar. Hij vraagt of Joost even aan de kant wil gaan, maar Joost hoort niets. Als hij tegen Olivia zegt dat ze Loïs moet roepen voor het ontbijt, wordt ze boos. Ze wil zich niet losrukken van haar spelletje. Loïs op haar beurt is chagrijnig omdat ze moest stoppen met tv-kijken.
We eten, we kletsen en onze telefoons liggen ‘face down’ op tafel. Mijn telefoon maakt een geluidje. Aan het piepje te horen, is het mijn werkmail. Zo onopvallend mogelijk check ik het berichtje. Maar minder onopvallend dan ik dacht, want het levert me luid commentaar van de kinderen op. En terecht. Ik moet wel het goede voorbeeld geven en o wee als ik dat niet doe. Met argusogen houden ze mij - en Job - in de gaten.
Tijdens de vakantie is onze beeldschermregel: voor het ontbijt én een uurtje voor het avondeten mogen de beeldschermpjes aan. Daarmee overschrijden we wel de norm van de WHO. Voor bijvoorbeeld kinderen onder de vijf jaar is dat maximaal één uur beeldscherm per dag. Maar hé, we doen ons best. Job en ik stimuleren de kinderen om na het ontbijt naar buiten te gaan. De jongens zijn gek op voetballen en de laatste tijd trapt Olivia vaak een balletje mee.
Vandaag, een druilerige vakantiedag, onderdrukken we de neiging om de laatste aflevering van die spannende serie te gaan kijken. We jagen onszelf en de kinderen naar buiten. Tijd voor een flinke boswandeling nu het nog kan. Morgen rijden we alweer naar huis. Maar vanavond, als het donker is en de kinderen allemaal op bed liggen…
Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (10), Joost (9) en Emmanuel (5).
