Stel je vraag!

Heb je een vraag? Dan kun je die online stellen. Je ontvangt binnen twee werkdagen antwoord.

Liever een persoonlijk gesprek? Kijk dan bij Loes locaties voor het telefoonnummer of adres van Loes in jouw gemeente!

Stel je vraag

Avondritueel

Gepubliceerd: 30 januari 2020

We zitten aan tafel. De meeste borden zijn leeg en we kletsen nog wat na. Er hoeft niemand de deur uit voor sport of vergadering, dus we hebben alle tijd. Emmanuel vindt het al snel saai worden en wiebelt en draait op zijn stoel. Als vervolgens niet zijn vrolijke hoofd boven de tafel uitsteekt, maar een paar benen, vind ik het mooi geweest.

Naar boven

“Ga maar vast naar boven,’ zeg ik. ‘douchen, tanden poetsen en pyjama aan.”
“Nee,” stribbelt hij tegen, “ik wil hier blijven.”
“Jochie, het is zo bedtijd.”
“Ik wil niet naar bed.”
“Dat snap ik, maar het is al laat.”
“Wil je me wel straks voorlezen?”
“Is goed.”
“Twee verhaaltjes?”
“Euhm… we zien wel, ok?”

Douchen

Terwijl Job met de andere kinderen de keuken opruimt, hoor ik de douche aangaan. Ik haal de was uit de droger en vouw wat handdoeken op. Daarna kijk ik of Emmanuel klaar is, want Joost is aan de beurt om te douchen. Helaas gaat hij niet meer tegelijk met Emmanuel naar bed. Met zijn negen jaar, voelt Joost zich daar echt te oud voor. Jammer. Ik vond het altijd wel makkelijk om de twee jongens, die samen een kamer delen, gelijktijdig voor te lezen en in te stoppen.

Opruimen

Ik dirigeer Emmanuel de douche uit en geef ‘m een handdoek aan. We lopen naar de jongensslaapkamer, waar tot mijn schrik een bom is ontploft. Handdoeken, sokken, schoenen en voetbalspullen zwerven door de kamer. In elke hoek ligt wel iets, een lading knuffelberen, speelgoedjes, een onuitgepakte zwemtas... Mopperend begin ik op te ruimen. Emmanuel, net bezig een hemd over z’n hoofd te trekken, moet alle schoenen in de kast leggen.

“Die zijn niet van mij, dat moet Joost doen.”

“Doe niet zo flauw Emmanuel. Dit zijn ook niet mijn kleren, maar ik ruim ze gewoon op. We doen het samen.”

Boek uitkiezen

Ik leg de vieze kleren op een stapel, dan kan Joost ze in de wasmand stoppen. Emmanuel heeft zijn pyjama aan en begint slaperig te worden. Ik wil de sokkenla gaan opschonen, als ik bedenk: ‘Dit Hoeft Niet Nu! Emmanuel is moe en ik ook, dus ik ga fijn samen met hem een boekje lezen.’ Hij kiest een mooi exemplaar uit en ik nestel me alvast in zijn kleine bed; een kussen in mijn rug. Emmanuel komt erbij, we slaan de dekens om ons heen en lezen om de beurt een bladzijde.

Joost, die grote, oude broer komt ook de kamer binnen, nog nadampend van de warme douche. In slow motion trekt hij zijn ondergoed en pyjama aan, om maar geen woord te hoeven missen van het verhaaltje. In plaats van naar beneden te gaan, waar hij nog even mag spelen, kruipt hij bij ons in dat krappe bedje. Eigenlijk past het niet, maar het is zó gezellig.

Warm en gezellig

Daar komt Job binnen, met een kopje koffie. Ah, daar had ik zin in! En wat is het lekker warm onder de dekens. Ik druk de jongens even tegen me aan: “Willen jullie nóg een verhaaltje?”

Het gezin van MamaTien en Job telt vier kinderen: Loïs (12), Olivia (11), Joost (9) en Emmanuel (6).

Meer tips van Loes

Blog

Daar sta je dan, als aanstormend puber van 11 met je moeder in een kledingzaak. “Ik wil geen strakke broeken meer,” zegt Emmanuel, “die zitten niet fijn.” Gelukkig! Ik was al nooit fan van jongens in skinny jeans, dus ik ben blij dat we die trend achter ons kunnen laten.

Meer lezen
Terug naar boven