Ik heb twee schatten van dochters. Dat zeg je natuurlijk al snel als vader, maar in mijn geval is het echt zo. Misschien is dat beeld wel beïnvloed door het feit dat de dames op mij lijken. Qua uiterlijk, maar vooral ook in gedrag. Zo zie ik al mijn onhebbelijkheden gespiegeld in de ogen van mijn kinderen…
Confronterend inderdaad, maar ook komisch en lastig: als ik er iets van zeg, volgt steevast “Zo doe je zelf ook altijd”. Zeker de oudste kan er wat van; een beginnende puber die net de Middelbare bezoekt. Middelbare met hoofdletter, gezien de status die de overstap voor haar (gevoel) meebrengt. Zij is sinds dag één van die Middelbare vooral heel erg overtuigd van haar zelfstandigheid.
Ik mag die eigengereidheid wel. Heel mooi om te zien is hoe zij die ‘volwassenheid’ kan afwisselen met een hang naar echt kind te zijn. Dan vlijt zij zich, net als in de kleutertijd, tegen mij aan en wil samen kijken naar onnozele tv-programma’s. Op het serieuze vlak zoekt zij steun en bevestiging. De leraren begrijpen haar naar haar zeggen niet, waardoor zij met de regelmaat van de klok 'niets' van de leerstof snapt – ondanks een aaneenschakeling van achten en negens. Dan hoopt zij dat ik wel de gebruiksaanwijzing van haar hersenen heb en het schoolwerk wel kan uitleggen.
Haar zusje denkt in het kielzog van de oudste al veel eerder aan dit alles toe te zijn. Vooral waar het de nukken betreft is zij haar tijd ver vooruit. Maar ook zij kan die oprispingen heerlijk compenseren met de hang naar geborgenheid.
Kinderen zijn net volwassenen, met hun eigen draai, mening en wijsheden. Ik heb mijn meiden altijd serieus genomen, en niet als onnozele kuikens gezien. Dankzij de puurheid en directe reactie van (mijn) kinderen leer ik elke dag. Natuurlijk houd ik er rekening mee dat het kinderen zijn die bij de hand moeten worden genomen en grenzen moeten ontdekken. Tegelijkertijd wil ik ze niet afremmen. Laat de meiden hun mening en visie verkondigen en sta soms meer toe dan ik slim acht. Zij moeten hun neus kunnen stoten. Opvoeden en opgroeien is vallen en opstaan, van leren lopen en fietsen tot en met minimaal de Middelbare.
Roel
Heb je net als Roel ook een leuk verhaal dat je wilt delen? Mail jouw column dan naar twente@loes.nl. De column mag een lengte hebben van maximaal 300 woorden. Omdat Loes geen winstoogmerk heeft en de dienstverlening gratis is, kunnen we columnisten geen vergoeding geven.