"Lieve schat van me, heb jij morgen geen topo toets?’’ ‘’Huh? Ojaaaa! Helemaal vergeten! Ik ga nu gelijk aan de slag!’’ zegt zoonlief van 11 een half uur voor bedtijd tegen mij. Hij kijkt het blaadje een kwartiertje na en komt bij mij en vraagt of ik hem wil overhoren. Er is net een spannende film op en hij vraagt of hij het nog een keertje kan overlezen, dan ga ik hem na het spannende moment overhoren.
Bijna foutloos noemt hij me alle belangrijke plaatsen van ons buurland. Bijzonder vind ik dat! Na een kwartiertje ff doorkijken. De volgende ochtend hoor ik al om half zes gerommel in de badkamer en het traphekje open en dicht gaan. Een uur later kom ik beneden met de drie dames en is de tafel gedekt, het theewater gekookt en zit zoonlief op de bank Nickelodeon te kijken en te wachten tot we eindelijk beneden kwamen. Wat een lieve schat is het ook! ‘’Wat deed je zo vroeg beneden lieverd’’ vraag ik hem. ‘’Ik wilde voor de zekerheid nog eventjes mijn toets doornemen’’ zegt hij. Met z’n allen zitten we gezellig te ontbijten en ik overhoor hem nog een laatste keer. Dan is het tijd om richting school te gaan en op het schoolplein wens ik hem nog veel succes. “Doe je best!”
Daarna een kus voor mijn oudste dochter die ook een beetje zenuwachtig is, omdat ze al een tijdje wordt gepest door een klasgenootje die volgens mij gewoon uit jaloezie handelt. Zo’n schat van een meid, prachtig slank en lang, veel vriendinnetjes en superintelligent. Haar spulletjes zijn de laatste tijd zomaar opeens WEG. Gebeurt alleen op school en regelmatig vindt ze die terug in de prullenbak of ergens verstopt in het klaslokaal. Eenmaal heeft ze de pester betrapt, dus het lijkt me hoogstwaarschijnlijk dat dit de dader is. Gisteren kwam ze op het schoolplein naar me toe gerend, net uit het gymlokaal aan de overkant van de straat. ‘’Waar is je trui gebleven?’’ vroeg ik. ‘’Ik weet het niet mama, ik vond mijn broek in ieder geval in de prullenbak van de kleedkamer’’ zegt ze.
Genoeg is genoeg. Bellen naar haar leerkracht heeft blijkbaar geen zin! Ik pakte haar bij de hand en samen gingen we direct richting de directeur. Misschien dat hij er wat aan kan doen. We doen ons verhaal en weet je wat hij zegt? Dan moet ze voorlopig maar haar kleding en spulletjes verstoppen! Ja zeg…. Wat is dat voor onzin! Het kind is 9 en moet toch gewoon veilig naar school kunnen? Zonder dat ze bang hoeft te zijn dat haar spulletjes gejat worden? Dit verhaal krijgt nog een staartje, want hier ga ik niet mee akkoord! Morgenochtend sta ik weer in het kamertje van de directeur en vraag naar het pestbeleid.
Na mijn oudste dochter uitgezwaaid te hebben, op naar de peuterspeelzaal om mijn middelste dochter weg te brengen. ‘’Mama, moet je zo werken?’’ vraagt ze me eerst. ‘’Ja lief, mama moet zo werken dus ik kan maar eventjes blijven, opa komt je straks weer ophalen oké?’’ ‘’Ga maar weg mama, kus’’. Nu weet ik het… ze is eindelijk gewend en voelt zich er zo veilig dat ik niet eens meer hoef te blijven! Heeft bijna 1,5 jaar geduurd. En nu mag ze bijna beginnen op de basisschool, kunnen we weer van vooraf aan beginnen met wennen. Nu nog een leuke basisschool vinden die al een continurooster hanteert. Dat is een vereiste voor mij. Overblijven kost een kapitaal op onze basisschool en ze is te klein om samen met broer of zus op de fiets mee naar huis te komen. Ik moet 3 dagen in de week werken, dus is er niemand die haar kan halen, brengen en weer halen. Onze directeur wil voorlopig niet aan een continurooster, hij hanteert nog de basisschooltijden van 50 jaar terug, dus dat gaat hem niet worden. Jammer, ben verder heel tevreden over de school.
Nu iedereen op school is, manlief op werk, hoef ik alleen nog ff mijn kleinste lieve meisje van 9 maanden oud weg te brengen naar oma. Met de maxicosi en een hele tas vol luiers, reservekleertjes en voeding gedropt te hebben en alle instructies te hebben medegedeeld, heb ik eindelijk een moment voor mezelf. Lekker op weg naar het werk, waar ik eventjes GEEN mama hoef te zijn. Heerlijk…
Aan het einde van mijn werkdag wil ik maar 1 ding: lekker weer naar mijn gezinnetje met alle drukte die daarmee gepaard gaat. Zien dat mijn zoon geen 10 maar een 11 heeft gehaald voor zijn toets en horen dat mijn oudste dochter het leuk heeft gehad op school en geen last heeft gehad van haar pester. Heerlijke kusjes en knuffels van mijn middelste dochter die mij zooooo gemist heeft! (armpjes helemaal open gespreid) . ’s Werelds mooiste glimlach krijgen van mijn heerlijke baby!! I love my family and I love my life!
Column geschreven door Regina Aydin
